Zmień swoje życie!
Skontaktuj się ze mną. Razem znajdziemy skuteczne rozwiązanie problemu, które przywróci Ci pierwotny spokój ducha.
O mnie
Różnego rodzaju przykre doświadczenia oraz sytuacje życiowe mogą być źródłem wielu problemów natury psychicznej lub emocjonalnej. Wiele osób bagatelizuje je z różnych względów: negatywnych skojarzeń dotyczących spotkań z psychiatrą, braku wiary wobec efektów przeprowadzanego leczenia czy nawet zwykłego wstydu. W obliczu kłopotu nieraz działamy w myśl zasady „jakoś to będzie”, jest to jednak bardzo poważny błąd! Zwrócenie się o pomoc do eksperta stanowi bardzo odważne posunięcie, które w dłuższej perspektywie czasu przyniesie same korzyści!
Nazywam się Beata i od wielu lat pomagam Pacjentom w leczeniu wszelkiego rodzaju schorzeń psychicznych. Swoją pracę traktuje jak życiowe powołanie i codziennie poświęcam się jej bez reszty, skutecznie wspierając osoby osamotnione w walce ze swoimi problemami. Podczas kompleksowych terapii wykazuję nieprzeciętną empatię oraz zrozumienie dla kłopotów moich Pacjentów. Mam świadomość, że stworzenie przyjaznej atmosfery to pierwszy krok do nawiązania swobodnego kontaktu czy budowania nici zaufania, niezbędnych podczas całego procesu leczenia.
Czytaj więcej
0
Lat doświadczenia
0
Wyleczonych Pacjentów
W czym mogę Ci pomóc?
Istnieją przeróżne odmiany zaburzeń psychicznych, jednakże wieloletnie doświadczenie zdobywane podczas pracy w renomowanych ośrodkach zapewniły mi wiedzę i umiejętności pozwalające na ich efektywne leczenie.
Zajmuję się leczeniem następujących chorób:
Depresja
Depresja
zwana inaczej zaburzeniami depresyjnymi, określa ona cały zespół objawów, którymi jest m.in. obniżona samoocena, smutek, przygnębienie, brak pewności siebie czy wiary we własne możliwości. Chociaż choroba dotyka znaczny odsetek społeczeństwa, jej diagnoza nie należy do najłatwiejszych, gdyż można ją pomylić ze zwykłym smutkiem. W leczeniu zaburzeń nastroju stosuje się przede wszystkim leki przeciwdepresyjne, a także w niektórych przypadkach pomocna bywa psychoterapia;
Schizofrenia
Schizofrenia
jest chorobą, która należy do zaburzeń psychotycznych. Pacjent odczuwa szereg nieprzyjemnych dla niego objawów, które mogą pojawiać się okresowo, ze zmiennym nasileniem. Obraz choroby jest bardzo zróżnicowany . Mogą występować objawy o charakterze pozytywnym ( wytwórcze ) jak i negatywnym.Skala choroby zależy od indywidualnych uwarunkowań Pacjenta, a jej leczenie opiera się na wykorzystaniu leków przeciwpsychotycznych, neuroleptyków;
Nerwica (wg starej klasyfikacji)
Nerwica (wg starej klasyfikacji)
pod tą nazwą kryje się cała rodzina zaburzeń psychicznych wykazujących się rozmaitymi objawami, które występują w tym samym czasie i pozostają w ciągłej relacji. Charakterystyczną cechą zaburzeń nerwicowych jest świadomość Pacjenta dotycząca irracjonalności i absurdalności symptomów schorzenia. Najbardziej prozaiczny przykładem nerwicy są natręctwa czy fobie, a jej leczenie przebiega przy pomocy psychoterapii, służącej zmianie modelu zachowania oraz zrozumieniu źródła problemu;
Zaburzenia lękowe
Zaburzenia lękowe (lęki napadowe)
należą do wspomnianych zaburzeń nerwicowych, charakteryzują się występowaniem nagłego lęku powodowanego przez nieznane Pacjentowi źródła. Do typowych objawów należy drżenie, duszność, nadmierna potliwość czy palpitacje serca, leczenie zaś wymaga odpowiedniej psychoedukacji połączonej z zastosowaniem środków farmakologicznych;
Choroba afektywna dwubiegunowa
Choroba afektywna dwubiegunowa
stanowi ją grupa nawracających zaburzeń psychicznych o charakterze depresyjnym, maniakalnym lub hipomaniakalnym. W wielu przypadkach są one rozdzielone okresami całkowicie pozbawionymi jakichkolwiek objawów, jednakże stan Pacjenta może ulec diametralnej zmianie w każdym momencie. To poważna choroba, a jej leczenie ogranicza się do zmniejszenia objawów stabilizacji stanu i poprawy funkcjonowania przy pomocy psychofarmakoterapii;
Zaburzenia osobowości
Zaburzenia osobowości
schorzenie polega na niewłaściwym postrzeganiu oraz relacjach ze środowiskiem, które prowadzi do utrudnień w codziennym funkcjonowaniu interpersonalnym. Zaburzenia osobowości są zazwyczaj wynikiem rozwoju patologicznych form osobowości lub niedopasowania potrzeb do panujących konwenansów wykształconych przez społeczeństwo. Najczęstszym objawem są problemy z kontrolą impulsywności, afektywność, kontrowersyjne style myślenia bądź trudności w relacjach międzyludzkich. Leczenie dolegliwości polega na wdrożeniu psychoterapii (często w formie grupowej);
Zaburzenia emocjonalne
Zaburzenia emocjonalne
ujawniają się poprzez niewłaściwe (w wielu przypadkach przesadzone) reakcje emocjonalne na konkretne czynniki zewnętrzne, a ich typowe objawy stanowią brak koncentracji, zakłócenia myślenia lub reakcji, często na tle nerwicowym. Do leczenia wykorzystywana jest przede wszystkim psychoterapia, lecz czasami przydatne okazuje się zastosowanie określonych leków;
Psychoza
Psychoza
specyficzne schorzenie mające swoje źródło w zaburzonym postrzeganiu rzeczywistości, a czasem nawet w problemach ze świadomością. Osoby borykające się z tą chorobą mają duży kłopot z określeniem, czy otaczające ich środowisko jest realne, czy nie. Ich sposób postrzegania rzeczywistości zostaje całkowicie zmieniony, a najczęstszy objaw stanowią halucynacje. Zauważmy, że termin „psychoza” opisuje całą grupę jednostek chorobowych, dlatego też nie stanowi osobnej choroby w ścisłym tego słowa znaczeniu. Głównym aspektem terapii psychozy jest zastosowanie leków farmakologicznych, psychoterapia może służyć natomiast jako wsparcie całego procesu;
Bezsenność
Bezsenność
dolegliwość dotykająca około 10-30% społeczeństwa, przejawiająca się nieodpowiednią ilością snu lub jego słabą jakością. Popularnymi symptomami schorzenia są trudności z zasypianiem lub wczesne wybudzanie. Bezsenność dzieli się na kilka rodzajów, a przebieg jej leczenia jest od nich uzależniony: może polegać na usystematyzowaniu higieny snu, wdrożeniu odpowiednich technik kontroli bodźców czy technik relaksacyjnych oraz psychoterapii;
Uzależnienia
Uzależnienia
mają charakter fizyczny oraz psychiczny, stanowią zaburzenie nabyte w wyniku czasowego lub stałego wykonywania konkretnej czynności bądź przyjmowania substancji chemicznej. Do sztandarowych przykładów można zaliczyć alkoholizm i narkomanię, jednakże zakres uzależnień sięga znacznie dalej. Najczęstszymi metodami leczenia jest psychoterapia Zastosowanie l farmakoterapii ma zdanie wspomagające , ale też poprawiające funkcjonowanie, łagodzące objawy zespołów abstynencyjnych.
Otępienia (demencja)
Otępienia (demencja)
to grupa zaburzeń rzutująca na ludzkie możliwości myślenia oraz zapamiętywania, uwagi, przypominania - czyli tzw. funkcje poznawcze, których zaburzenia (nieprawidłowe funkcjonowanie) powoduje znaczne utrudnienia w normalnym codziennym funkcjonowaniu. Wbrew obiegowej opinii, demencja nie jest zwyczajnym schorzeniem powiązanym z procesem starzenia, a w celu jej diagnozowania zaleca się regularne przeprowadzanie badań przesiewowych. Otępienie przyjmuje różne formy i odmiany, jednakże do jego leczenia stosuje się przede wszystkim środki farmakologiczne;
Zaburzenia pamięci
Zaburzenia pamięci
to bardzo szeroka gruba zaburzeń, a ich powody nie zawsze kryją się w psychice Pacjenta, w wielu przypadkach są one wynikiem chorób ogólnoustrojowych. Dlatego też przed postawieniem ostatecznej diagnozy wykonuje się odpowiednie badania określające naturę schorzenia. Leczenie przebiega zazwyczaj za pośrednictwem leków farmakologicznych, jednakże skuteczna okazuje się także terapia uzależnień (jeżeli takowe istnieją) czy suplementacja odpowiednich składników odżywczych;
Zespół abstynencyjny
Zespół abstynencyjny
tego rodzaju dolegliwości towarzyszą nagłemu odstawieniu lub zmniejszeniu ilości substancji, od której uzależniony był Pacjent. Objawy zależą od rodzaju wspomnianej substancji, jednakże wspólny mianownik stanowią problemy z koncentracją, rozdrażnienie, pogorszenie nastroju czy problemy ze snem. Przy leczeniu zespołu abstynencyjnego ulgę objawową przynosi odpowiednia farmakoterapia, które przygotowuje do podjęcia oddziaływań psychoterapeutycznych;
Zespół wypalenia zawodowego
Zespół wypalenia zawodowego
stan psychiczny polegający na braku zadowolenia z własnej pracy oraz jej efektów. Najbardziej zauważalnym symptomem jest zniechęcenie przy czynnościach niepowodujących wcześniej żadnych negatywnych odczuć lub skojarzeń. Dolegliwość rozwija się zazwyczaj w przypadku długotrwałego stresu zawodowego czy pracoholizmu. Wspomóc w walce z w/w objawami może odpowiednia farmakoterapia, a także zastosowanie technik releksacyjnych, uprawianie aktywności fizycznej, zwiększeniu higieny psychicznej bądź psychoterapii.